| Vandaag is het de langste dag van het jaar. De dag met de langste tijd tussen zonsopkomst en zonsondergang. In Nederland is er vandaag exact 16 uur, 16 minuten en 47 seconden daglicht.
De meeste mensen vinden dat bijzonder prettig. Veel licht maakt blij, je voelt je opgewekter, meer gemotiveerd om iets te doen. Je bent vrolijker, beter gehumeurd, je ziet het letterlijk zonniger in. Die lichte kant is ook de kant van jezelf die je het liefste aan anderen wilt laten zien.
We wéten echter ook dat er een winterperiode is, zowel in de seizoenen als in onszelf. Een kant die je liever niet aan de wereld toont. De momenten dat je boos, verdrietig of humeurig bent. De dagen dat je niet vooruit te branden bent, je voelt je down en slap en ziet het letterlijk donker in.
Het is de eeuwige, fundamentele tweestrijd tussen het constructieve en het destructieve, tussen je zonnige kant en je donkere kant. Beide kanten zijn in jou vertegenwoordigt, beide kanten roeren zich op het moment dat je bijvoorbeeld in een discussie belandt. Durf je op dat moment met je hele wezen naar het discussiepunt te kijken, dan ontdek je dat het ook heel erg over jezelf gaat. Hetgeen je de ander verwijt of als een tekortkoming bij de ander ziet, is vaak een punt dat je bij jezelf niet onder ogen durft te zien. Je duwt het weg, veegt het uit, doet alsof het er niet is. Net zoals je geneigd bent in de zomer niet aan de winter te denken.
Want wat je eigenlijk wilt, is zoveel mogelijk zon (opbouwende krachten) en zo weinig mogelijk winter (afbrekende krachten). Dat lukt alleen als je beide in jezelf aanvaardt. Aanvaarden dat je zowel opbouwend, vormend gedrag vertoont als ook vernietigend gedrag. Het ‘andere’ van je medemens zit namelijk ook in jou.
Ben je bereid en in staat om naast het licht ook het donker in jezelf te zien en zelfs te verwelkomen? Inzicht krijgen in je eigen donkere kant zet de weg open voor een open en eerlijk gesprek waarin er ruimte is om de wijsheid van de ander toe te voegen aan je eigen wijsheid.
Zet de dappere stap om helder en eerlijk in de spiegel te kijken en ontdek dat je misschien een heel klein beetje geneigd bent om je eigen donkere kant te projecteren op de ander, dat je als het ware een schaduw werpt over zijn/haar leven.
Door je eigen donkere kant te durven zien en tonen, maak je een opening om samen in de zon te staan. Dat is ‘the crack where the light gets in’. Waar plaats is voor verwondering en verbinding, voor verschillende perspectieven en voor gelijkwaardigheid, voor inspiratie en verrijking.
Ik wens je een mooie langste dag. |
