Een bijzondere wens

Op een mooie ochtend waren we samen mevrouw A. aan het verzorgen en luisterden we naar haar verhaal. Ze vertelde dat ze nog een wens had voordat ‘haar kaarsje’ uitging, en dat was nog een keer naar Zandvoort om van de zee te genieten.

Ze vertelde dat ze vroeger vaak naar Zandvoort aan de zee ging als ze een ‘vrije treinreis’ had; soms samen met haar beste vriendin, soms ook alleen. Effe uitwaaien, wandeling maken langs het strand, hoofd leegmaken en weer terug naar huis met de trein.

“Het zou mooi zijn als ik nog een keer naar de zee mocht, nog een keer genieten in Zandvoort”, zei ze.

Wij, de verzorgsters, dachten toen: dit moet toch mogelijk zijn. En wij hebben deze wens ingediend bij wensambulance Limburg. Nog geen uur later kregen we al een telefoontje en werd er gevraagd de wens toe te lichten. De wens werd goedgekeurd en een datum werd geprikt. Mevrouw A. en familie werden ingelicht en de voorpret kon beginnen.

Mevrouw zong uit volle borst: we gaan naar Zandvoort al aan de zee!

De dag brak aan en iedereen was klaar om deze mooie wensrit in vervulling te laten gaan. Toen de wensambulance arriveerde met chauffeur en een verzorgende, werd mevrouw A. lekker warm ingepakt en zorgvuldig op de brancard gelegd. Haar zoon en vriendin gingen bij haar zitten en de rit startte richting Zandvoort.

In de vroege middag arriveerden we bij een leuk strandpaviljoen, waar we hartelijk werden ontvangen door de dochter van mevrouw. Mevrouw heeft samen met haar zoon, dochter en beste vriendin genoten van een heerlijke lunch, een verse haring én een hele goeie cognac. Na de lunch heeft mevrouw buiten kunnen genieten van het prachtige uitzicht op zee en het opwaaien van het zand. Want waaien dat deed het die dag hard!

Mevrouw straalde en genoot van de mensen om haar heen, en van de stilte en het turen naar de zee. Toen op het einde van de middag mevrouw A. moe maar zó voldaan was, startten we de terugreis naar het woonzorgcentrum. Het was mooi dat wij mee mochten als verzorgenden en dit voor haar konden betekenen, “haar wens“ is in vervulling gegaan.

Een maand later is mevrouw A. overleden.

 “Haar verhaal” zal een voorbeeld zijn voor de vele andere wensen op de afdeling.

Deze wens is mede mogelijk gemaakt door Verborgen Verlangens en Waardigheid en Trots!

Wat vooraf ging aan dit verhaal:

Voor een zorgorganisatie voerde Mariëlle van VerteldT de opdracht uit om de 130 vrijwilligers mee te nemen in de veranderingen in de zorg.
Hiervoor werden verhalen opgehaald bij de bewoners, de verzorgenden en de vrijwilligers. Aan de hand van deze verhalen en gesprekken met de procesbebegeleidster vrijwilligers heeft Mariëlle een visieverhaal geschreven dat gepresenteerd is op een vrijwilligersbijeenkomst.

Na de presentatie van het visieverhaal stapte één van de verzorgenden naar voren en vertelde het verhaal van de mevrouw aan zee. Met dit verhaal wilde ze aangeven wat ze geleerd had tijdens het proces waar we door heen waren gegaan. Namelijk écht luisteren. Letterlijk zei ze:
“Ik heb de wens van deze bewoonster al heel vaak gehoord, maar ik heb nu pas echt geluisterd.”

Het verhaal vindt nu zijn weg in de organisatie, om zowel vrijwilligers als verzorgenden te laten zien / horen wat het verschil kan zijn tussen horen en luisteren.