‘Eigenlijk heb ik niets te vertellen’ opent ze het gesprek.
Rommelend in haar tas naderde ze mijn voordeur. Vrouw van middelbare leeftijd, gekleed in een donkerblauwe spijkerbroek, zwart shirt en haar rechte haren in een functionele staart. Helemaal wars van de opsmuk die vrouwen gewend zijn te dragen. Ik twijfel even of ze mij met haar woorden wil uitdagen of dat ze haar ongemak wil camoufleren.
‘Prima’ antwoord ik, ‘dan zijn we bij elkaar in stilte.’
Haar benen over elkaar slaand, kijkt ze langs me heen en begint te praten. Over wat ze gisteren heeft gedaan, de collega waar ze zich aan ergert en de kwaaltjes waaraan de huisarts, volgens haar, te weinig aandacht besteedt. Haar handen vinden beurtelings hun weg naar haar haren die onzichtbaar in haar gezicht hangen en het ritsje van haar laars dat open en dicht gaat.
We zijn een uur verder wanneer haar vader opeens in haar zinnen voorkomt. Tussen de regels door vertelt ze over zijn zelfverkozen einde, maakt ze uitstapjes naar een periode in het ziekenhuis en zusjes die de aandacht in het gezin opeisen.
Ze maakt verbinding tussen hoe ze als vrolijke kleuter de basisschool binnenstapte en er als bijna-tiener uit werd gepest.
Drie uur later kijkt ze me voor het eerst recht aan. Een blos ligt op haar wangen. ‘Ik had niets te vertellen’ zegt ze, ‘maar ik ben aan één stuk door aan het woord geweest.’ Ik zie een flonkering in haar ogen, de leeuwin die als metafoor ten tonele verscheen, is los. Als ze de deur uitstapt, neemt ze eerst de omgeving in zich op voordat ze kordaat in haar auto stapt. Hetgeen ze niet te vertellen had, heeft ze bij mij achtergelaten.
Deze vrouw ervaarde geen probleem. De vage klachten die ze had, horen bij het leven. Vond ze. Tijdens ons gesprek ontdekt ze dat een goed gesprek naar de reis naar binnen leidt, het innerlijk weten wordt omhoog gehaald. Dat biedt haar een andere kijk op gebeurtenissen, waardoor ze de mogelijkheid krijgt keuzes te maken die veel beter bij haar passen. Ze ziet dat onder de schuchtere kleurloze vrouw een knappe spontane sportvrouw huist die staat te popelen om haar warmte te delen. Opgelucht gooit ze haar masker af en stapt opgewekt een nieuwe wereld in.
